Marielles Blog over de Wijkzorg deel:92 Een gewone bloedneus

Ik heb avonddienst en samen met mijn collega maak ik er iets gezelligs van. De ene dienst zorgt zij voor het eten en de andere dienst kook ik. Zo maken we er steeds een leuke avonddienst van. Terwijl we aan haar heerlijke maaltijd zitten wordt er gebeld op de teamtelefoon. Een dochter vraagt of we even bij haar moeder kunnen gaan kijken. Die had haar zojuist gebeld met een onduidelijk verhaal over een bloedneus. Het klonk niet echt dringend en dochter gaf aan niet te kunnen kijken bij haar moeder, dus afgesproken dat we na het eten even bij mw zouden gaan kijken.

Na onze pauze stap ik weer op de fiets. We spreken af dat ik wel even alleen kan gaan kijken, want een bloedneus hoe erg kan dat zijn?  Eenmaal aangebeld duurde het even voor mw. er aan kwam. Ik keek door het raampje bij de voordeur en schrok toen ik haar aan zag komen. Terwijl ze de deur opendeed werd het pas echt duidelijk, dit was een hele flinke bloedneus. Mw liep met één hand aan de rollator en met de andere een zakdoekje onder de neus, maar met één hand aan de rollator lukt natuurlijk niet. Dus pakte mw met haar bebloede hand de rollator vast. Mw haar witte t shirt was rood, haar gezicht was rood, de plavuizen, vrijwel alle oppervlakken waar mw zich aan vast kon houden waren bebloed.

Het moment dat mw mij zag raakte ze in paniek. Terwijl ik haar op de stoel liet plaatsnemen  kalmeerde ze, mw gaf aan flauw te gaan vallen. Mw wilde op bed gaan liggen, maar dit raadde ik haar af. Want wanneer je een bloedneus hebt, is het niet verstandig om op bed gaan liggen. Het bloed kan dan in de maag loopt, waarvan je ontzettend misselijk kunt worden.

Terwijl ik mw. ondersteun, bel ik mijn collega en vraag haar even een handje te helpen. Zij belt de dochter met het verzoek om naar mw. te komen en ondertussen bel ik met de huisartsenpost. Ik vertel wat ik aan heb getroffen en krijg advies. Als ik haar vraag hoe lang de neus al bloed geeft ze aan dit al vanaf 17:00 uur is. Inmiddels is het 19.30! Terwijl ik op mijn collega wacht lijkt de bloedneus te stoppen. Mw. wil direct weer op bed gaan liggen. Terwijl ik mw. naar de slaapkamer begeleid, schrik ik me rot  de witte vloerbedekking, het beddengoed, echt alles zit onder. mw heeft heel veel handdoeken gebruikt om het het bloed op te vangen.

Ondertussen is mijn collega aangekomen en is ook onder de indruk van de hoeveelheid bloed. Terwijl wij de bloeddruk meten begint de neus weer te bloeden. We helpen mw op de stoel naast het bed en mijn collega drukt de neus stevig dicht. Mw moppert een beetje, maar het dichtdrukken van de neus is belangrijk. Mijn collega heeft de dochter gesproken, maar die zegt niet te kunnen komen. We laten onze frustratie niet zien aan mw maar bedenken wel dat we haar niet alleen kunnen laten, dat is wel duidelijk. Ondertussen verschonen wij  haar kleding en wassen het bloed van haar af.

Om er voor te zorgen dat mw niet alleen is, bellen we de buurman. Want wij zullen ook onze overige cliënten moeten gaan verzorgen. De buurman en zijn vrouw komen en geven aan zelf wel even contact te zoeken met de dochter, want ook zij kunnen niet de nacht blijven.

Mw. haar bloedneus was uiteindelijk gestopt. Daarop hebben we op advies van de huisartsenpost nogmaals bloeddruk gemeten, mw  wat te eten en vooral drinken gegeven. Na een uurtje was mw. weer wat opgeknapt en kreeg weer praatjes. Ondertussen had de buurman de dochter kunnen overtuigen om toch naar haar moeder te komen. Los van hoe mw. zich voelde, was het ook noodzakelijk dat er flink moest worden schoongemaakt. Gelukkig had mw. weer praatjes en bedankte ons voor alle hulp.

En zo konden wij weer verder met onze route en de cliënten helpen. Iets later dan gewend, maar dat is meestal geen probleem.

Lieve groet Mariëlle