Marielles blog over de Wijkzorg deel 101 Afscheid
Afscheid, het is er in vele vormen. Het ene afscheid is pijnlijk, het andere emotioneel. Maar iedereen heeft ermee te maken. Hoe je ermee omgaat is voor iedereen weer anders. In mijn leven heb ik al vaak afscheid genomen, van familieleden, vrienden, cliënten, huisdieren, huizen en collega’s. Het bijzondere van afscheid nemen is, hoe zeer het ook doet, er altijd weer een weg is om door te gaan. Een mens vindt vaak toch een manier om met verlies en afscheid om te gaan.
Op het moment dat ik deze blog schrijf, is het redelijk rustig in de wijk. Geen terminale cliënten op dit moment. Dus dat afscheid speelt nu niet. Wel heb ik in mijn rol als casemanager te maken met een zeer treurige cliënt. Hij is 54 jaar oud, aangemeld door het ziekenhuis op verdenking van dementie. Inmiddels zijn we een half jaar verder en heeft dhr. een diagnose. Hij heeft een verschrikkelijke vorm van dementie, een waar niet heel veel over bekend is. Maar dat deze man met zijn gezin, en nog jonge kinderen een zeer onzekere toekomst te wachten staat is duidelijk. Hij zal afglijden en afscheid nemen van zijn dierbaren. Hij zal wel gaan zakken in een vorm van dementie, waar hij straks mogelijk niemand meer herkent. Een verschrikkelijk afscheid, voor alle betrokkenen. Desondanks geven hij en zijn vrouw aan, nu per dag te leven en vooral niet teveel in te zitten over de (nabije) toekomst.
Een andere casus gaat over een vrouw van 69 jaar. Zij voelt zich depressief, heeft afscheid genomen van haar man en zeer recent van haar broer. Ze voelt zich eenzaam en alleen. heeft lichamelijk wat problemen , waardoor ze in een vicieuze cirkel terecht is gekomen. We proberen haar op te peppen, maar ze kan het niet overzien. Ze verdooft haar verdriet met alcohol. In het contact met haar ben ik open en eerlijk en ze weet dat ik met de huisarts praat over haar situatie. Hoe dat verder zal gaan lezen jullie wel een keer in een blog over haar, want deze blog gaat over afscheid.
Ik ga afscheid nemen van mijn dierbare collega die met haar zeer verdiende pensioen gaat. Ik ga afscheid nemen van mijn vaste collega’s, vanwege het starten in een ander team, ik ga afscheid nemen van veel cliënten, waar ik al jaren kom. Elk afscheid is met een dubbel gevoel, maar ik kijk uit naar de nieuwe stap die ik ga maken en ik vertrouw mijn lieve collega’s op het zorgen voor deze lieve cliënten. En tot slot ga ik afscheid nemen van mijn ouderlijk huis. Het huis waar ik ben opgegroeid en met veel plezier terugkijk op hele mooie jaren. Het huis waar mam is overleden, waar heel veel mooie herinneringen zijn gemaakt. Desondanks is het goed, goed dat pap een ander plekje gaat zoeken en zijn jaren nog invulling gaat geven.Tijd voor nieuwe dingen!
Liefs Mariëlle
