Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 9: De laatste levensfase
Het is vrijdagmiddag, een huisarts belt om te vragen of wij ruimte hebben om te gaan zorgen voor dhr de Jong. Dhr de Jong heeft eergisteren te horen gekregen dat hij ongeneeslijk ziek is, zonder behandelingsmogelijkheden. Er is een levensverwachting van minder dan zes weken. Mijn collega belt naar dhr de Jong en maakt een afspraak voor de dag erna. Ik ga zelf de intake doen. Zo goed als mogelijk lees ik mij in over de aandoening van de cliënt.
Zaterdagmiddag maak ik kennis met dhr de Jong, zijn vrouw en dochter. Hij is ontroostbaar, maar hij wil ook niets meer. Zijn vrouw is vooral druk om van alles te regelen, “je wilt koffie of thee toch, zuster?”. Ze loopt ongeduldig heen en weer en je kunt zien dat ze onrustig is en vooral wat te doen wil hebben. De dochter geeft aan dat hun wereld instortte bij de diagnose. Wat nu?
Op zo’n moment kijk je waar de behoefte ligt. Is het vooral bij de praktische kant of willen ze een luisterend oor of een arm om zich heen? De vragen die ze stellen, beantwoord ik zo goed mogelijk. Ook weet ik dat deze vragen nog meerdere keren voorbij zullen komen. De ervaring leert dat in een periode als deze veel vragen over het levenseinde komen en ook over de manier van sterven. Zo duidelijk mogelijk leg ik uit wat de wijkzorg kan betekenen in deze levensfase. We starten met dagelijks een contactmoment en per keer schatten we in welke zorgvraag er is.
Dhr de Jong lijkt het allemaal niet begrijpen, hij kan nogal boos en afwijzend reageren. Maar soms krijgt een collega toch een glimlach te zien. Langzaamaan winnen wij zijn vertrouwen. Zijn familie geeft aan heel blij te zijn met de ondersteuning die wij geven. De zorg wordt op een gegeven moment uitgebreid en dhr de Jong komt al snel op bed te liggen. De familie begint te beseffen dat het einde nadert. Dhr de Jong lijkt zich niet meer bewust van zijn omgeving.
Het contact met de huisarts is goed en er zijn korte lijnen. We spreken met elkaar en weten wat we aan elkaar hebben. De wens om thuis te sterven wordt gehoord en binnen zes weken na de diagnose overlijdt dhr de Jong. Ongelooflijk hoe snel het proces soms gaat.
Twee weken na het overlijden van dhr de Jong kom ik zijn vrouw tegen, dapper zegt ze dat ze sterk is en het wel gaat redden. 60 jaar getrouwd geweest, twee weken alleen en dan al zeggen dat je het wel gaat redden… Veel respect voor deze dappere vrouw.
Liefs,
Mariëlle
De gebruikte namen zijn om privacyredenen gefingeerd.
