Marielles blog over de wijkzorg deel: 83 Casemanagement
Mw is 77 jaar en woont in een groot vrijstaand huis. Haar hele leven is zij muzikaal geweest en les gegeven aan heel veel mensen. Kortom ze is een echt mensen mens. Een aantal jaar geleden bij ons in zorg gekomen vanwege vergeetachtigheid. Inmiddels heeft ze ook allang de diagnose alzheimer. Een pittige diagnose die ze zeker in het begin, flink aan het ontkennen was. Mw had in het verleden ook psychiatrische klachten en ook haar moeder was een psychiatrische patiënt geweest. Dit alles had zijn weerslag op mw. alles bij elkaar maakt de situatie best ingewikkeld. Desondanks vinden wij een goede manier om haar en haar kinderen te begeleiden in dit proces.
Wanneer je een diagnose dementie krijgt, treft dat niet alleen jezelf maar ook zeker je naasten. Zo hebben we mw zover gekregen om naar dagbesteding te gaan. In het begin vond ze het niks, tenminste dat dacht zij. Nu we een flinke tijd verder zijn wil ze niet anders meer. Ze gaat inmiddels 4 dagen per week. Maaltijden komen via een service, boodschappen worden thuisbezorgd, huishoudelijk hulp komt wekelijks, wijkzorg komt 3 a 4 keer per dag voor medicatie aan te reiken en het geruststellen van mw tijdens haar aanvallen van paniek. De situatie lijkt redelijk onder controle. Maar mw is steeds vaker, wanneer zij alleen is, in de war. Belt dan met dochter of zus en kan dan volledig in paniek zijn. Hoe vaker dit gebeurt hoe meer onrust er komt. Niet alleen bij mw , maar ook zeker bij de kinderen die al jaren deze zorg hebben en waar steeds meer van wordt verwacht. Dit alles naast hun dagelijks leven, waar zij werken en niet zomaar weg kunnen, een gezin hebben etc.
Na meerdere familie gesprekken wordt er besloten dat de toekomst van mw betekent dat zij niet meer alleen kan blijven wonen. We moeten gaan zoeken naar een oplossing. Mw staat op de wachtlijst van een verpleeghuis, maar eigenlijk vinden wij de reguliere huizen niet geschikt voor haar. Maar wat dan wel? Er zijn gelukkige talloze nieuwe vormen van wonen met zorg, ook als je dementie hebt. Je hoeft niet direct te worden opgesloten. Deze mw heeft daarbij het geluk dat zij de financiële middelen heeft om een goede oude dag in te kopen. In overleg met familie besluiten we om mw aan te melden voor zo’n woonvoorziening.
Familie heeft het vertrouwen een beetje verloren in de situatie , mw spreekt zich steeds tegen en vergeet de gemaakte afspraken. De emmer is letterlijk vol en familie heeft meer behoefte aan overname van regelingen inblaast van het ondersteunen. Daarom gaan wij als team over tot het oppakken van verschillende actiepunten en zo komen we ook tot het punt om met mw te gaan kijken naar de mogelijke nieuwe woonvorm.
Na afloop is mw onder de indruk en zegt er over na te denken. De oplevering duurt nog even en mw geeft steeds vaker aan misschien toch niet te willen verhuizen. Gelukkig hebben we nog even de tijd om het in te masseren en proberen we de rust te bewaren. In mijn rol van casemanagement, kom ik dit soort situaties helaas vaker tegen. Maar met geduld en oog voor elke individuele cliënt komt er meestal wel een passende plek. In dit geval is het nog even afwachten, maar wordt vervolgt.
Lieve groet Mariëlle
