Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 71: Samen in Coronatijd

Oktober, het is weer herfst. Deuren gaan weer dicht en ramen worden weer gesloten. De eerste corona besmettingen zijn in de wijk. Hoe gaan we er mee om? De berichten vanuit de overheid zijn niet altijd duidelijk. Elke dag verandert er weer wat. Ondertussen proberen wij de stabiele zorgprofessionals te zijn en ieder naar behoefte te verzorgen en te verplegen. Bij onze organisatie werken we preventief met een goedgekeurd mondmasker, in de hoop niet besmet te worden, want zorgprofessionals kunnen niet uitvallen. Cliënten vinden het soms lastig om ons te verstaan, de mensen met gehoorproblemen al helemaal. Maar ja, af doen is een te groot risico, want wij weten niet wie er allemaal binnen komen.  

Ook om het teamgevoel goed te houden is het lastig. We mogen niet meer samen komen. De stagiaire wordt opgehaald en er wordt zoveel mogelijk thuis gewerkt als dat kan. Het informeel overleggen en het zoeken naar oplossingen door het sparren tijdens de lunch is er nu niet. Juist in tijden als deze heb je elkaar nodig. Tuurlijk kan en mag je elkaar bellen, maar toch soms zie je meer dan dat je hoort.

Je leerlingen begeleiden op afstand is niet ideaal, niet voor de begeleider, maar zeker voor de leerling. Signaleer je nu wel op tijd dat het niet helemaal lekker gaat? Door tijdens de maandelijkse, digitale teamoverleggen even tijd te nemen voor een persoonlijke noot, hopen we toch het gevoel van veiligheid en samen te behouden.

Ik ben oprecht niet bang om zelf ziek te worden, maar wel om mensen te besmetten die dan mogelijk kunnen overlijden. Aan de andere kant ben ik ook van mening dat we sterfelijk zijn en, hoe moeilijk het ook is, we zullen moeten aanvaarden dat er altijd ziektes zullen zijn die sterker zijn dan wij. En als het dan gebeurt, dan hoop ik op liefdevolle zorg om mij heen. 

Hoe de komende maanden er uit zullen gaan zien, is een raadsel. Of ik er klaar voor ben? Kom maar op, ik wil mij niet laten leiden door angst. Ik doe wat ik denk dat goed is, maar wil vooral blijven zorgen en verplegen en leven. Met mensen om mij heen hebben waar ik van houd. En dat gun ik ieder ander.

Liefs, Mariëlle