Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 59: Werken in het Corona team, een bijzondere ervaring
Als ‘dorpsmeisje’ heb ik het niet zo op Amsterdam. Als tiener kwam ik nog wel eens op de Albert Cuyp of in de Jordaan, bij café Nol, maar verder kom ik er liever niet. Totdat ik ging werken in het Corona team. Dit team was werkzaam in het hele werkgebied van Amstelring Wijkzorg; van Haarlemmermeer Zuid tot Amsterdam Noord. Zo kwam ik dus terecht in Sloten.
Ik maakte kennis met een echtpaar, al 56 jaar samen, geen kinderen, maar wel een kater die was voor hen als een kind. Twee mensen met het hart op de tong; lekker direct.
Meneer kwam uit een revalidatiecentrum. Daar was hij geweest om te revalideren na een operatie en tot overmaat van ramp kreeg hij daar het coronavirus. Toen hij eindelijk naar huis mocht werd het Corona team ingezet om de juiste zorg op te starten en meneer beschermd te verplegen.
Het was zwaar voor meneer, het viel hem zo tegen. Hij kon niet op zijn benen staan, lag op een bed in de woonkamer. Kon zijn urine niet ophouden en voelde zich niets waard. Hij was overmand door verdriet en wanhoop, kwam het ooit nog goed?
Met veel positiviteit, overredingskracht en motiverende gesprekken konden wij als team voor hem het verschil maken, maar ook voor zijn partner. Wij gaven hulp in praktische zin, zoals hulp bij wassen en aankleden. Tegelijk zorgden we er voor dat er dingen geregeld werden, zoals fysiotherapeut, diëtiste, de juiste middelen voor de incontinentie en drongen aan op bezoek van de huisarts, omdat we dachten dat er een urineweginfectie opspeelde.
Meneer en mevrouw voelden zich gehoord en begrepen. De huisarts schreef de juiste medicatie voor en meneer ging zich beter voelen. Hierdoor ging hij steeds wat vooruit.
En zo was vanmorgen mijn laatste zorgmoment bij meneer. Voor de tweede keer kon hij douchen vandaag, hij loopt zelfs weer naar beneden om de post te halen. Hij gaat met kleine stapjes vooruit, maar hij gaat vooruit. Dus het wordt tijd om meneer over te dragen aan een regulier wijkteam. Onze taak zit er op.
Nadat ik een kop koffie heb gekregen, wat nagepraat en nog even de trouwfoto’s van meneer en mevrouw te hebben gekeken, heb ik met gemengde gevoelens afscheid genomen van het stel. Beide waren geëmotioneerd en dankbaar voor het werk wat wij als team hebben gedaan, we hebben het verschil kunnen maken.
Het was een bijzondere ervaring om aan het begin van de crisis, dit team te starten. Starten zonder dat je weet wat je kan verwachten. Voor nu ga ik weer terug naar mijn eigen team en hopen dat het Corona team niet meer nodig gaat zijn. Maar als hetzelfde nodig is, dan spring ik er weer met zoveel enthousiasme en meer ervaring in.
Stay safe, wees lief voor elkaar, Mariëlle
