Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 55: Een luisterend oor

Van nature ben ik geen beste slaper. Altijd onrustig en vaak maar een paar uur achter elkaar. Al jaren ben ik niet anders gewend, dus heb ik mij daar bij neergelegd. Maar er zijn nachten bij dat ik behalve kort slapen, ook ontzettend kan dromen. Over gekke dingen, maar ook over werk en de dingen die je soms meemaakt.
In tijden als deze zijn nachten doorslapen dan ook zeldzaam. 

Gelukkig kan ik thuis altijd ventileren over de dingen die gebeuren en wat voor impact dat heeft. Mijn man is een sterke nuchtere vent die met beide benen op de grond staat. Hij laat mij dan ook mijn hart luchten, zodat ik niet met een vol hoofd naar bed hoef te gaan. Maar ook mijn dochter is altijd bereid om even naar mijn verhaal te luisteren. Doordat zij er voor mij zijn kan ik dit werk aan en zeker in deze zware tijd, volhouden.

Door de Corona-maatregelen kunnen wij als teamleden niet persoonlijk bij elkaar onze verhalen delen, maar toch staan wij voor elkaar klaar. Een appje of belletje kan natuurlijk altijd. Dit geldt voor de beide teams waar ik bij betrokken ben. Er is altijd iemand om mee te praten of te sparren. En juist nu er sprake is van sociale isolatie is dit “delen” steeds  belangrijker geworden. 

Ik hoop dat er voor iedereen een luisterend oor is, thuis, op je werk, vrienden of familie. We hebben elkaar nodig, altijd, maar nu nét nog even eer. En als je straks na deze crisis weer naar buiten mag en iedereen weer mag ontmoeten, denk dan aan al die mensen die dit niet kunnen. Ik hoop met heel mijn hart dat “het oog hebben voor elkaar” versterkt is en blijft, voor nu en in de toekomst. 

Pas goed op elkaar.

Liefs, Mariëlle