Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 53: De eerste week zit er op

Afgelopen week is onze speciale Covid-19 route van start gegaan. Een route waarin alleen cliënten worden verzorgd die besmet zijn of verdacht worden van een corona besmetting. Dit team is een van de vele initiatieven die momenteel tot stand komen. Een oproep aan verpleegkundige en verzorgende om mee te draaien in deze route is gedaan en in tijd van een paar uur stond er een nieuw team. Wat een enthousiasme en drive om te helpen. Het is ongelooflijk.
Autoverhuurbedrijf SIXT dat auto’s ter beschikking stelt, zodat wij alle beschermingsmiddelen bij elkaar kunnen bewaren en onze eigen auto’s niet besmet kunnen worden. En ook nog een chauffeur die ons van adres naar adres rijdt, zodat wij ons kunnen focussen op de cliëntzorg en de zorgvuldigheid met betrekking tot besmetting preventie. Maar ook om ons niet druk hoeven te maken over parkeren en in je volledige bescherming over straat te moeten. Tevens is het prettig om je hart te luchten als je een heftige situatie tegenkomt.
Dan is het een kwestie van tijd: ziekenhuizen, huisartsen, verpleeghuizen etc, iedereen moet weten dat je er bent. Dus bellen, en vertellen wat je doet, mailen met iedereen in je netwerk. En dan is het afwachten hoeveel aanmeldingen we gaan krijgen. De eerste week verloopt rustig en onvoorspelbaar. Cliënten die worden aangemeld, blijven toch nog in het ziekenhuis, of knappen zo snel op dat zorg niet nodig is. Het is gewoon nog een beetje stil, zou het stilte voor de storm zijn?
De zorg die ik lever is even wennen. Volledig in beschermende kleding je zorgtaken doen is echt wennen, het is warm, je bril beslaat, niet alle cliënten lijken niet alles te snappen, vragen of ze naar buiten mogen en wanneer ze weer beter zullen zijn. Ondertussen houd ik mijzelf goed in de gaten en was de handen tig keer, de handalcohol is niet aan te slepen. Wanneer de route klaar is, ontsmet ik samen met de chauffeur de auto en ga huiswaarts, om direct onder de douche te stappen. Daarna ontsmet ik nog even de deurknoppen en andere oppervlakken die door mij aangeraakt zijn. En dan zit het zorgen er op, wat rest zijn andere taken die we als team oppakken. Deze taken kan ik vanuit huis doen, achter mijn tablet en met mijn telefoon.
Het team bestaat uit collega’s van andere Wijkzorg-teams, dus we kennen elkaar niet. We spreken elkaar via FaceTime en proberen zo goed mogelijk afspraken te maken en de taken te verdelen. Het is heel fijn dat wij in de organisatie al veel werken met tablets en Google (G-suite), hierdoor kunnen we elkaar goed op de hoogte houden. Er is een onwijze dynamiek; zelfs op afstand.
Wat ons allemaal nog te wachten staat? Ik ben er benieuwd naar. Maar dat wij ons nuttig maken staat voor mij vast. Ik ga jullie op de hoogte houden.
Blijf gezond, pas op jezelf en op elkaar.
Lieve groet,
Mariëlle