Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 5: Technologie tegen eenzaamheid

Elektronica is niet meer weg te denken uit het dagelijks leven. Mobiele telefoons worden steeds slimmer, computers steeds sneller en makkelijker te bedienen. Wat kan dat betekenen voor de zorg? Er zijn tal van slimme toepassingen mogelijk binnen de zorg.

Toch merk ik dat er hier binnen de wijkzorg nog weinig aan wordt gedacht. Het onderwerp is nog niet heel erg bekend. Dit zie ik in mijn eigen team, maar ook organisatiebreed. Tijdens mijn afstudeeropdracht heb ik als onderwerp ‘technologie in de zorg’ gehad en daar bleek dat wij allen, de klasgenoten en docenten, er te weinig van af weten. En als je iets niet weet, dan kun je het ook niet inzetten. Maar wat heeft technologie zoal te bieden in de wijkzorg? Een voorbeeld uit de praktijk.

Een cliënt van ons, mevrouw S., heeft een dochter in Groningen wonen samen met haar partner en kinderen. Regelmatig mag mevrouw S. daar logeren en dit vindt zij natuurlijk heel gezellig. Maar des te groter is het gemis als mevrouw S. weer in haar eigen huis is en alleen zit. Regelmatig geeft mevrouw S. bij mij en mijn collega’s aan dat zij haar dochter zo mist. Op de vraag of mevrouw S. niet liever bij haar in de buurt zou willen wonen, zegt zij steevast dat ze dat niet wil, omdat vrienden en kennissen hier in de buurt wonen. Mevrouw S. doet nog actief mee met de bridgeclub en heeft een actieve rol bij het buurthuis. Toch merken wij meer somberheid bij mevrouw S.

Mevrouw S. is altijd erg belangstellend over onze tablets, waarmee wij in de wijk werken. Tijdens een continuïteitsgesprek bedenken mevrouw en ik dat het misschien wel leuk is om eens te videobellen met haar dochter. Ze is gelijk enthousiast, dat wil ze wel eens proberen! Samen leggen we contact met haar dochter en ook zij  is aangenaam verrast. Mevrouw S. weet het zeker, zij wil ook een tablet. Na overleg met de familie hebben zij een geschikte tablet voor mevrouw S. aangeschaft en wordt er zeer regelmatig gebeld met de familie. In het begin heeft mevrouw nog wat hulp nodig, maar al snel heeft zij het videobellen onder de knie. Ook de kleinkinderen zien oma op deze manier wat vaker. Na een aantal weken zien wij de sombere buien niet meer bij mevrouw. Bij het eerstvolgende continuïteitsgesprek geeft mevrouw S. aan dat zij zelf ook minder somberheid ervaart.

Het is fijn om te zien dat technologie een handje kan helpen om eenzaamheid bij ouderen te voorkomen of verminderen. Wat zou het mooi zijn als meer verzorgenden en verpleegkundigen zich hiervan bewust worden en vaker technologie inzetten als onderdeel van de zorg. Het is een mooie toevoeging!

Lieve groet,
Mariëlle