Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 31: Mooie gesprekken
84 jaar is ze. Een dame die zich elke dag opmaakt, haar haren verft en er zeer verzorgd uitziet. Ze heeft een paar jaar geleden een hersenbloeding gehad. Haar geheugen is mede hierdoor niet zo best, maar op routine kan ze nog heel veel zelfstandig. De wijkzorg komt bij haar om de medicatie klaar te zetten in een weekdoos. Elke week zetten wij samen met mevrouw alles klaar voor de hele week. Ze vindt het prima zo; meer hulp dan dit wil zij niet. Zo gaat het de eerste paar maanden. Langzaamaan gaat ze uitkijken naar de bezoekjes van ons. Met de ene collega kletst ze over vroeger, met de andere over haar mooie huis, maar vooral praat ze graag over haar man.
Hij is helaas al tien jaar dood, maar ze mist hem nog elke dag. Gaandeweg leer ik haar man kennen door haar mooie liefdevolle verhalen. Over hun reizen samen, de opvoeding van hun kinderen, het sporten wat zij tot op hoge leeftijd hebben gedaan. Ze heeft het graag over hem. Doordat we elkaar wat beter leren kennen worden de gesprekken intenser. De harde, flinke buitenkant wordt zichtbaar zachter en steeds vaker toont zij haar emoties.
Als bij het aanzetten van mijn iPad een foto van mijn gezin in beeld komt,trekt dat haar aandacht; er volgen direct vragen. Als ik vertel dat het mijn kinderen zijn, met mijn kleinkind en de andere foto mijn overleden moeder, heb ik haar aandacht. We praten over leven en verlies. Hoe mooi het kan zijn, maar ook hoe verdrietig. Maar vooral hoe belangrijk het is om dankbaar te zijn voor alles wat je meemaakt in het leven. Ze voegt er nog aan toe dat zij maar van één ding spijt heeft. Als ik vraag wat dat dan is zegt zij: “Dat ik niet vaker tegen mijn man heb gezegd dat ik zo blij met hem ben! Gewoon dat hij er is.”
Terwijl mevrouw dit zegt denk ik bij mezelf, tja ook ik zeg dat te weinig. Tijdens het weggaan, beloof ik mevrouw dat ik vanavond tegen mijn man zal zeggen dat ik blij met hem ben. Ze glundert en zegt: “Dat moet je echt doen hè!”
En zo gebeurde, tijdens het avondeten vertelde ik tegen mijn man dat ik heel blij met hem ben. Waarna ik hem kort vertelde waar dit vandaan kwam. Het besef van het liefhebben van elkaar, moet je soms weer even worden verteld. Mooie gesprekken met wijze lessen..
Lieve groet,
Mariëlle
