Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 19: Zorgen om de toekomst

Regelmatig krijgen wij te maken met partners, kinderen en/of schoonfamilie die vinden dat een cliënt bepaalde dingen moet of juist niet meer mag. Dingen zoals: moet douchen, naar dagbesteding moeten, mag maaltijden niet zelf maken of opwarmen, moet achter rollator lopen, mag niet zelf meer naar buiten of mag niet meer autorijden.

Stel je voor dat je niet meer zelf kan beslissen of je boodschappen gaat doen, of wanneer je gaat wassen en aankleden, dat kleedjes weg moeten uit huis (die er al 30 jaar liggen). Het idee dat je de regie verliest over je eigen leven, is moeilijk voor iedereen. Wanneer iedereen zich ermee gaat bemoeien, ook al is dat goed bedoeld, wordt het nóg moeilijker.

Dan heb je ook te maken met regels en een regering die beslist dat iedereen zo lang mogelijk thuis moet blijven wonen. Wijkverpleging, dagbestedingen, buurtactiviteiten, mantelzorgers etc. zorgen met elkaar dat eenzaamheid wordt aangepakt. Van de wijkverpleging wordt verwacht dat zij zorg geven waar nodig en de cliënt zo snel mogelijk weer zelfstandig kan worden. Mooi idee wel.

Maar in de praktijk is dat niet zo makkelijk. Niet iedereen is van plan om naar buurtactiviteiten of dagbesteding te gaan. Thuiszorgorganisaties worden bedolven onder verschillende soorten zorgvragen, van laag tot hoog complex. Cliënten komen letterlijk op een wachtlijst om hulp te krijgen.

Als er dan hulp komt, dan willen wij dat zo cliëntgericht mogelijk uitvoeren. Dat kan betekenen dat de ene persoon in 20 minuten kan douchen en aankleden en de ander er 45 minuten over doet. Dan hebben we te maken met zorgverzekeraars die eisen stellen aan de te leveren zorg. En bijvoorbeeld gaan belonen bij kortdurende zorg of beboeten bij langdurige zorg en te veel zorguren. Niets cliëntgericht dus, maar hoe meer je kan helpen in een korte tijd hoe beter. Een zorgelijke ontwikkeling die veel vragen oproept.

Voor de zorg van nu en met het oog op de toekomst zou iedereen al op jonge leeftijd na kunnen gaan denken. Hoe zou je dat willen zien in de toekomst? Hoe ga je de juiste balans vinden tussen mantelzorg en je eigen leven? Hoe wil je zelf oud worden? Wellicht wil je met je vriendinnen in een groot huis wonen of wil je de zorg voor je ouders op je nemen door te gaan kangoeroe-wonen. Het zijn een paar ideeën waar ik zelf veel over aan het nadenken ben. Helaas is mijn mama er niet meer, maar ik heb nog een vader en schoonouders die zichzelf nu nog kunnen verzorgen. Wanneer dat anders wordt, zou ik ze graag naast mij hebben. Maar ook heb ik kinderen die aan het begin staan van hun leven waarin een gezin gesticht wordt. Ook hen wil ik om diverse reden graag dichtbij hebben.

Laten we met elkaar gaan kijken naar oplossingen en goede ideeën. Laten we met elkaar zorgen voor elkaar.

Lieve groet,
Mariëlle