Mariëlle’s blog over de wijkzorg – deel 11: Getuige van een bijzonder liefde

Leven, zorgen, geloven, liefhebben, dat is waar het in het leven over gaat. Soms heb je situaties die je daar bewust van maken. Bijvoorbeeld bij een cliënt die bij ons in zorg kwam. Een dame die eigenlijk nog lang niet klaar was met het leven, niet los kon en wilde laten. Als je elkaar al zo’n 50 jaar kent en je weet dat één van beiden zal overlijden, wat doe je dan?  

In dit geval een echtpaar nog midden in het leven als de ingrijpende boodschap komt dat mevrouw uitbehandeld blijkt te zijn. Hoe lang het nog gaat duren? Geen idee, het kan weken of maanden zijn, niemand die het zeker weet. De zorgvraag is in eerste instantie het begeleiden van het proces dat gaat komen, de vertrouwensband opbouwen en het bewaken van comfort.  

De eerste weken lijkt er een soort ontkenning te zijn of is het juist acceptatie? De cliënt probeert alles uit het leven te halen wat er nog in zit. In de decembermaand valt er nog veel te vieren. De familie brengt veel tijd door met het echtpaar.

Wat ik erg bijzonder vind om mee te maken bij dit echtpaar is hoe geloof houvast geeft in deze situatie. Persoonlijk geloof ik niet in een God, maar ik vind het wonderlijk dat geloof juist nu rust geeft aan dit echtpaar.

Mijn team mag zorgen voor deze mevrouw en haar familie. In ieder geval ondersteunen wij de familie en geven voorlichting over het proces zoals zich dat aandient. Maar in eerste instantie wordt mevrouw liefdevol verzorgd door haar partner, de kinderen en hun partners. Het gezin is erg hecht met elkaar en hebben een liefdevolle band, dat vind ik mooi om te zien.

Op het moment dat mevrouw komt te overlijden, ben ik daarbij aanwezig. De liefde spat eraf, tot het laatste moment hand in hand. Op deze manier overlijden, omringd door je dierbaren, dat is een mooi einde.

Liefdevolle groet,
Mariëlle