Marielles Blog over de Wijkzorg deel 89: Winterse taferelen

Het is de hele week al in het nieuws, we krijgen sneeuw. De verwachting: veel sneeuw. Ik zit in een reeks van 6 werkdagen en eigenlijk komt dat nu best goed uit. Samen met mijn collega bedenken we vrijdag dat we een “noodplanning” moeten gaan maken. En omdat wij zelf werken de komende dagen kunnen we die zo nodig ook toepassen. 

Je weet het nooit natuurlijk in Nederland, maar als er echt 30 cm sneeuw valt kunnen wij niet thuis blijven, want zorg gaat door. Wat wij wel kunnen doen is kijken hoe we zo veilig mogelijk en zo min mogelijk heen en weer hoeven te rijden tussen de cliënten en hun zorgmomenten. Want omdat werken wij in een zelfsturende organisatie en echt zelf sturen, hebben wij ook de mogelijkheid om  de planning te veranderen. Doordat wij inzicht hebben in cliëntenzorg, logische routes etc. en vooral korte lijntjes met mantelzorgers, kunnen wij snel schakelen.

We gaan dus eerst kijken welke mantelzorgers er in de buurt wonen en eventueel lopend naar de cliënt zouden kunnen gaan. Dan gaan we kijken hoe we zorg op noodzakelijk kunnen zetten. Denk hierbij aan een dag geen steunkousen, medicatie klaarleggen en een bel moment inzetten. Beeldbellen bij cliënten waar het kan. Maaltijden en extra eten en drinken  klaarzetten voor cliënten die vergeten te eten. En met hun familie afspreken dat wij minder komen en of zij telefonisch contact willen onderhouden. En natuurlijk cliënten inlichten dat zij mogelijk later worden geholpen, omdat we ons lopend moeten verplaatsen.

Dan gaan we aan de slag met de planning, er worden logische routes gemaakt. In dit geval betekend dat dus dat je cliënten in een gebied helpt als je daar bent. Normaal heb je te maken met “wens” tijden of dagbesteding  die vroeg komen, dus rijd je dan vaak heen en weer, nu doen we dat dus niet. Eind van de vrijdagmiddag hebben we alles voor elkaar.   

De volgende dag valt het allemaal nog mee en ondertussen houden we de weerberichten in de gaten. Het gaat dan toch echt gebeuren. Sneeuw in ons land! Nogmaals lichten we de cliënten in dat de komende dagen de zorg anders zal zijn. Niemand vind het vervelend en mantelzorgers helpen daar waar zij kunnen.

Dan is het zondagmorgen, het is prachtig buiten en terwijl ik van de ene naar de andere cliënt loop, geniet ik van het weer. Het is rustig op straat en het is werkelijk prachtig. De cliënten waar ik kom zijn allemaal even blij dat ze mij zien, maar willen tegelijkertijd eigenlijk niet dat wij ons leven wagen. Collega’s die verder weg wonen, vertrekken veel eerder van huis, maar redden het allemaal. Veiligheid voor alles en vooral geen haast, dat is belangrijk. Nog even  foto’s van elkaar maken en dan gaan we weer aan de slag.

Na de dienst van zondag komen we even op kantoor voor een warme chocolademelk en kijken we terug op een goede dienst. De avonddienst zal het vanavond zwaardere krijgen, want het sneeuwt nog! Morgen nog één dagje en dan een dag vrij. 

Op woensdag schrijf ik dit blog en inmiddels zijn de meeste wegen weer beter begaanbaar, en genieten we ook nog van sneeuw. Toch doe ik mijn avonddienst nog maar even met de auto, want liever met vier wielen dan met twee door de gladde straatjes.

Geniet van het mooie weer, de sneeuw, het ijs en van elkaar.

Lieve groet Mariëlle